Sabine

Hallo! Leuk dat je een kijkje neemt op de website!

Mijn naam is Sabine, ik ben 22 jaar en heb in 2019 een maand vrijwilligerswerk gedaan bij Pippi's opvang.
2018 was voor mij een zwaar jaar en toen ik een nieuwe studie was begonnen in september pakte dat ook niet uit zoals ik had gehoopt. Daarom besloot ik om er een tussenjaar van te maken. Ik ging aan het werk om geld te sparen en wilde eigenlijk ook een leuk doel hebben om naartoe te werken. Van kleins af aan ben ik dol geweest op dieren (vooral katten, honden en paarden). Toen kwam Pippi's opvang voorbij op Facebook en was ik verkocht! Het was een oproep voor vrijwilligers om Tamara op Curaçao te helpen met de verzorging van de dieren op de opvang. Aangezien ik die periode niet goed in mijn vel zat, nog nooit zelf op reis was geweest of alleen had gevlogen, vond ik dit wel iets om goed over na te denken. Maar uiteindelijk heb ik besloten om het avontuur aan te gaan! 

Halverwege april 2019 ben ik op het vliegtuig gestapt. Dit was erg spannend maar eenmaal aangekomen bij HATO kwam Tamara met haar truck aangereden en zag ik al twee vrolijke hondjes ernaast zitten! Dat was natuurlijk een leuk en warm welkom :). De eerste 1,5 week had ik het zwaar... Ik had heimwee en kon alleen het zware werk zien en niet alle leuke, bijzondere dingen. Na erover gepraat te hebben met Tamara hadden we besloten om dagelijks samen te gaan eten, zodat ik me niet alleen voelde in de studio. Dat hielp al erg mee en ik vond het leuk om voor ons te koken.

Een paar dagen later ben ik ook in de studio in Tamara's deel van het huis gegaan. Deze moest eerst schoongemaakt en ingericht worden, omdat het nog gebruikt werd als kattenverblijf. Na een dag hard boenen en sjouwen hebben we de studio ingericht en ben ik daar gaan slapen. Dat betekende wel dat ik bij Tamara in huis zat met alle huishonden die eerst aan mij moesten wennen. Gelukkig hadden ze snel door dat ik wel oké was en vonden ze het wel gezellig! (Vooral omdat ze dan een extra bord hadden om af te likken :p). Na de verhuizing ben ik de studio blijven inrichten door op zoek te gaan naar tweedehands meubels en dergelijke. Maar de verzorging van de honden en paarden ging natuurlijk ook door. 's Ochtends vroeg en aan het einde van de middag ging ik alle hondentuinen af om poep te scheppen, vers water te geven en eventueel medicatie te geven/ wondjes te verzorgen. Na de honden van schone tuinen en drinken te hebben voorzien, werden de paarden en ezel (toen was er nog maar eentje!) gevoerd en werd hun water ververst. Tussen de middag deed ik ook nog een checkronde om te kijken of alles goed ging met de paarden en honden. Voordat de vaste hulp er was, heb ik ook dagelijks alle mest van de paarden en ezel(s) geschept. Dit was zwaar maar gelukkig kwamen ze vaak even een kriebeltje halen, wat erg gezellig was. Ook ben ik meerdere keren per week mee geweest met zwemwandelingen met de paarden en ezel(s) of honden. Dit waren heerlijk ontspannende momenten om naar uit te kijken.

Natuurlijk heb ik ook het een en ander meegemaakt op de opvang...  Zo was ik erbij toen ezel Sjors op de opvang is gekomen. Op een middag was Tamara weg met de truck en duurde het best lang voordat ze terug was. Ze was gebeld over een ezel met een hele dikke buik waar waarschijnlijk op geschoten was. Niet veel later kwam ze de trailer halen en heeft ze Sjors opgehaald. Hij stond de eerste paar dagen in quarantaine naast mijn studio, dus als ik uit het raam keek had ik een ezel als uitzicht! De volgende dag hebben we hem gewassen en de wond verzorgd. Om hem meer aan mensen te laten wennen hebben we hem dagelijks brokjes uit onze hand gegeven. Dit vond hij spannend, maar na een tijdje kwam hij al aanlopen voor een lekkere snack.

Ongeveer een week voordat ik weer terug zou gaan naar Nederland hebben we de zwijntjes opgehaald. Die waren denk ik de helft van wat ze nu zijn! Fantastisch om te zien dat ze lekker dik zijn geworden en niet meer bang zijn voor mensen.

Wat altijd stiekem in mijn achterhoofd zat, was om twee honden mee te nemen. Eentje voor mijn oma waarvan haar hond een tijdje geleden is overleden en eentje voor mijn opa die sinds kort alleen was en een gezelschapsmaatje goed kon gebruiken. Dit is ook gelukt! Voor mijn oma heb ik Shera meegenomen. Shera heeft van pups af aan in het asiel gezeten en was een paar maanden op de opvang. Ze is ontzettend lief en zelfstandig en past perfect bij mijn oma waar ze het ook erg naar haar zin heeft. Rakker heb ik meegenomen voor mij opa. Het is een speciale hond omdat hij meerdere aanrijdingen van auto's heeft overleefd en waarschijnlijk wat hersenbeschadiging heeft. Daardoor heeft hij een beetje een scheef koppie en is af en toe wat onhandig, maar hij is zo ontzettend lief en doet geen vlieg kwaad! Hij wordt lekker verwend door mijn opa en gaat altijd mee op de vrachtwagen en in de auto, want daar is hij dol op! Als ergens een autodeur open staat springt hij er in! Ik ben erg blij dat ik Rakker en Shera een warm huisje heb kunnen geven en mijn opa en oma zijn daar natuurlijk ook ontzettend blij mee!

Kortom, mijn tijd bij Pippi's vond ik in het begin erg zwaar maar na een tijdje wennen werd het steeds leuker en vond ik het toch erg jammer om weer naar huis te moeten (maar wel met twee honden :D). Ik vond het super leuk met alle dieren en Tamara en ga zeker binnenkort (wanneer het weer kan) nog eens terugkomen!!