Fenna

Fenna is op 21 maart 2022 overleden.

Fenna: Het Begin van Een Rescue Missie

Fenna was het eerste rescuehondje van Tamara, en hoewel ze een zware start had, werd ze uiteindelijk het symbool van hoop en vastberadenheid. Naar schatting kwam Fenna uit het begin van 2011. Ze werd gevonden tussen een berg afval, waar ze uit overlevingsdrang uit de vuilniszakken had gegeten. Helaas had ze daarbij ook veel van de zak zelf binnengekregen, wat in de eerste weken bij Tamara op pijnlijke wijze weer naar buiten kwam.

Fenna droeg een geslachtsziekte met zich mee die onder honden besmettelijk is—een vorm van hondenkanker waarvoor ze chemokuren heeft ondergaan. Daarnaast werd ze behandeld voor hartworm en twee soorten karpatten (teken) ziekten. Het was alsof Fenna het hele 'rescue bonuspakket' had meegekregen. Maar het was juist door Fenna dat Tamara de motivatie vond om zich volledig in te zetten voor de rescue van andere honden.

Naarmate Fenna ouder werd, kwamen daar ook ouderdomskwaaltjes bij. Ze begon veel te hoesten, had last van haar oogje, en kreeg medicatie tegen artrose. Omdat ze inmiddels een huishond was, kon Tamara haar goed in de gaten houden en ervoor zorgen dat Fenna in haar laatste periode omringd was met liefde en zorg.

Fenna zal altijd een speciale plaats in het hart van Tamara houden. Ze blijft voor eens en altijd een Pippi—een hondje dat ondanks alles bleef vechten en voor Tamara het begin markeerde van een levenslange missie.

2 jaar na haar overlijden - 21-03-2024

Arme Fenna, uiteindelijk een geluksvogel!

Ik wil graag het verhaal van Fenna met jullie delen. Fenna was een wegwerphond, gedumpt naast een paar vuilniszakken en twee zakken met dode dieren. Dit soort dumpingen is helaas een trieste realiteit op Curaçao.

Op zaterdag 23 maart 2013 ging ik met Tommy en Zanzi wandelen. Toen ik aankwam, zag ik haar liggen – een hoop ellende met twee bruine kraalogen die me hulpeloos aankeken. Ik slikte... Een stemmetje in mijn hoofd zei: "Je kunt niet alles redden." Uiteindelijk reed ik door, met pijn in mijn hart.

Na een uur wandelen kwamen we terug bij de auto. Daar lag Fenna tegen het voorwiel aan, uitgedroogd en hongerig. Ze slikte de hondenkoekjes meteen door. Pas toen zag ik haar bebloede achterkant, wat me een enorme schok bezorgde.

Vanaf dat moment kon niets of niemand me nog tegenhouden. Ik zette Fenna op de achterbank van mijn splinternieuwe leaseauto en reed snel naar huis. Thuis kroop Fenna meteen een hoekje van de voortuin in, waar ze vijf dagen lang bleef liggen. Ze at en dronk prima, maar sliep de hele dag en nacht. Ze was zo bang en zo zielig...

Ik ben met Fenna naar de dierenarts gegaan, waar bleek dat ze doodziek was. De dierenarts adviseerde om haar in te laten slapen, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Wanhopig nam ik haar weer mee naar huis.

Na een lange, pijnlijke en dure behandeling genas Fenna van twee soorten tekenziekten en hartworm. Ze kreeg Prednison als nabehandeling, en daarna volgden chemokuren om haar van TVT te genezen. Uiteindelijk kon ze worden gesteriliseerd en gechipt.

Ondertussen was Fenna dikke maatjes geworden met Tommy en Zanzi, ondanks dat ze in een aparte ren moest blijven vanwege de besmettelijkheid van TVT. ’s Nachts sprong ze over het hekje om met hen te spelen en kroop snel terug in haar ren zodra wij wakker werden. Wat een deugniet!

Fenna was de eerste echte opvanghond van de stichting, thuis opgevangen. Ze werd een dierbaar lid van ons gezin. Twee jaar geleden is Fenna overleden, vredig in bed met alle huishonden om haar heen. Ze ligt nu begraven tegen ons huis.

Rust zacht, lieve Fenna, het meest bescheiden hondje ooit. Na haar overlijden voelde ik haar nog maanden om me heen. We konden elkaar moeilijk loslaten. Haar lichaam was uiteindelijk op door nierfalen. Run Free, lieve meid.